Έκτη Αίσθηση

Τα όνειρα όσο και να σε τρομάξουν παραμένουν όνειρα , ακίνδυνες εικόνες σε μια κατάσταση ύπνου. Υπάρχουν όμως οι ζωντανές εικόνες… σε τρομάζουν όταν καταλάβεις ότι αυτό που βλέπεις είναι δημιούργημα του μυαλού ή καλύτερα της έκτης αίσθησης.
Κόσμος αληθινός; Τι είναι το πραγματικό και τι όχι; Δεν είναι κείμενο παραψυχολογίας είναι η αληθινή ιστορία που ξεπερνά τη λογική. Είναι κάτι τέτοια γεγονότα που αναθεωρείς πολλά πράγματα… η άλλη διάσταση.
Η Ελένη δε έδειχνε καμία διαφορετικότητα ή κάποια ειδική ικανότητα. Ένα συνηθισμένο κορίτσι απολάμβανε την ελευθερία της φοιτητικής ζωής. Με τις μικροχαρές και τους καινούριους φίλους.
Ανοιξιάτικο βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Απρίλης. 18 του μήνα. Ένα ντουζάκι θα έκανε και ήταν έτοιμη για τη νυχτερινή έξοδο. Παρέα με φίλους για κρασί στα Κάστρα. Χαρούμενη διάθεση.
Μόλις τελείωσε από το ντους. Η Ελένη στάθηκε μπροστά στο θαμπωμένο καθρέπτη για να περιποιηθεί τα μαλλιά της. Σκούπισε τον καθρέπτη και…Τρόμαξε…
Μια ανδρική μορφή είχε σχηματιστεί στον καθρέπτη. Ένα είδωλο λες και ήταν κάποιος άλλος ήταν μέσα στο μπάνιο. Το πρόσωπο ενός άνδρα με σχισμένο το αριστερό του μάτι. Η Ελένη ούρλιαξε. Η δύναμη της εικόνας ήταν τόσο ισχυρή! Δεν ήταν μια μορφή που απλά σχηματίστηκε από τους υδρατμούς. Μια ζωντανή εικόνα.
Άνοιξε την πόρτα του μπάνιου και βγήκε στο διάδρομο του σπιτιού. Προσπάθησε να ηρεμήσει. Μάζεψε όσο κουράγιο είχε και μπήκε ξανά στο μπάνιο. Η εικόνα είχε χαθεί. Ο καθρέφτης έδειχνε μόνο το δικό της είδωλο. Μα η μορφή εκείνου του άντρα είχε χαραχθεί για πάντα στο μυαλό της Ελένης. Σοκαρισμένη καθώς ήταν ετοιμάστηκε όσο γινόταν πιο γρήγορα.
Στο δρόμο σκεφτόταν τη μορφή του άντρα. Καθώς περπατούσε αφηρημένη έξω από το ΑΧΕΠΑ παραλίγο να πέσει επάνω σε ένα ασθενοφόρο. Ήταν τόσο βυθισμένη στις σκέψεις της, που ούτε καν άκουσε τον εκκωφαντικό ήχο της σειρήνας του ασθενοφόρου.
Προσπάθησε να διαγράψει την εικόνα , συνάντησε την παρέα , δεν είπε σε κανέναν κουβέντα , πέρασε καλά.

Φθινόπωρο , πέρασαν 6 μήνες από εκείνη την τρομακτική εικόνα και η μορφή του άντρα ακόμη υπήρχε χαραγμένη στη μνήμη της Ελένης. Απόγευμα για καφέ στη Π .Μελά . Τυχαία συνάντηση με τη Γιάννα , γνωστή της Ελένης. Κάθισε στο ίδιο τραπέζι και… πάγωσε. Η Γιάννα της σύστησε το Χρήστο. Ποιος ήταν ο Χρήστος; Ο άντρας που είχε δει πριν 6 μήνες στον καθρέπτη. Με δυσκολία είπε «χαίρω πολύ» και προσπάθησε να ηρεμήσει. Δεν τόλμησε να πει κουβέντα. Έμεινε λίγο στη παρέα της Γιάννας και του Χρήστου , ευτυχώς ήρθε γρήγορα η παρέα της και βγήκε από τη δύσκολη θέση. Όλη την ώρα έριχνε κλεφτές ματιές στο Χρήστο. Ναι , ήταν σίγουρη ότι αυτός ήταν. Δε μπορεί να κάνει λάθος. Η μορφή του άντρα δεν είχε χαραχθεί απλά στη μνήμη της , είχε γίνει βίωμα , είχε στοιχειώσει τις σκέψεις της.
Βράδυ επέστρεψε σπίτι της. Σκεφτόταν ότι πρέπει να γνωρίσει τον Χρήστο. Μια άγνωστη δύναμη επιχειρούσε να τους ενώσει. Γιατί να δει αυτή την εικόνα; Γιατί μετά από μήνες να συναντήσει το Χρήστο; Πως γίνεται να βλέπεις έναν άνθρωπο σαν οπτασία που ούτε καν τον ξέρεις; Ερωτήματα που βασάνιζαν την Ελένη. Κάτι παράξενο πρέπει να γινόταν.
Δεν άντεξε και τηλεφώνησε στη Γιάννα. Την παρακάλεσε να συναντηθούνε. Η Ελένη έφθασε στο σπίτι της Γιάννας και δεν ήξερε πώς να αρχίσει. Φοβόταν μη τρομάξει η Γιάννα ή την περάσει για φαντασιόπληκτη.
Άκουγε με προσοχή η Γιάννα. Δεν κρατήθηκε και γέλασε. Το έριξε στη πλάκα και την ρώτησε μήπως γούσταρε τον Χρήστο. Η Ελένη σοβαρή και ολίγο θυμωμένη ορκιζόταν ότι έλεγε την αλήθεια και όλο αυτό τον καιρό υπέφερε. Η Γιάννα κατάλαβε ότι η Ελένη μιλούσε πολύ σοβαρά. Άρχισε να της μιλά για το Χρήστο. Της είπε πολλά για το Χρήστο…
Τρόμαξαν…. Ο τρόμος και η απορία έκαναν πάρτι στο βλέμμα της Γιάννας και της Ελένης.
Η Γιάννα αποκάλυψε στην Ελένη ότι ο Χρήστος πριν μερικούς μήνες είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Και η Ελένη ρώτησε : « 18 Απρίλη ήταν;» . Και η Γιάννα απάντησε : «Ναι που το ξέρεις;» Ήταν η μέρα που η Ελένη είχε δει την εικόνα του Χρήστου στον καθρέπτη. Και ακόμη χειρότερα ο Χρήστος είχε διακομιστεί εκείνο το βράδυ με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο του ΑΧΕΠΑ.
Λογικές εξηγήσεις δεν υπήρχαν. Η Ελένη είχε βρει εξήγηση γιατί είδε το Χρήστο ως οπτασία εκείνη την ημέρα αλλά δεν ήξερε ποια δύναμη έστησε αυτό το σκηνικό. Η Γιάννα δεν ήξερε τι να πει. Συμφώνησαν η όλη κουβέντα να μείνει μεταξύ τους και να μην μάθει τίποτα ο Χρήστος.

Η Ελένη δεν συνάντησε ποτέ ξανά το Χρήστο. Με τη Γιάννα δεν ξαναμίλησαν για αυτό το θέμα. Η σιωπή ήταν ο επίλογος. Η Ελένη δεν είδε ποτέ ξανά κάποια παρόμοια οπτασία. Ασφαλώς και δεν το έχει ξεχάσει το όλο συμβάν. Προσπάθησε να βρει λογικές απαντήσεις. Τίποτα.